CSGO Major dag 3

Verloren hoop en het Radisson.

De start

Dag 3 hebben we er net opzitten, en wat voor een dag was het weer! Voor mij was het alvast een heel speciale dag. Maar ook voor de NA CS scene zijn er rake klappen gevallen.

Het Radisson

Al sprintend naar beneden startte ik de dag, terwijl ik al trappelend de koffie liet doorlopen. Niets zou deze dag kunnen verpesten! Vlug mijn zoontje naar de opvang gebracht, vrolijk uitgezwaaid terwijl ik aan 200 per uur (niet lezen politie!) naar huis sjeesde. Bleek dat Jerre van Gamekast zijn vest was vergeten bij de opnames van de dag ervoor maar binnen een paar uur vertrok op reis. Besliste ik nog even een roundtrip naar Gent te maken terwijl ik een van duizend geteste wireless muizen, de G502 bij Megasticky ben gaan afgeven zodat hij eens kon voelen wat het was om zonder draad te spelen. Spoiler alert, once you go wireless, you never go back, of hoe ging het spreekwoord nu weer? Na een halfuur de foute richting uit te rijden naar Gent en mijn taakjes kon afvinken, klikte ik de auto in sport modus en begon ik aan de trip naar Antwerpen, waar ik had afgesproken met Syroop, iedereens favoriete youtube-figuur.

In de auto de stream van PGL opgezet, zodat ik toch het begin van de wedstrijd van Astralis vs Team Spirit kon meepikken. In het zonnetje bakte ik, ruitje open, rustig cruisend, tot de harde realiteit van Antwerpen al snel terug binnen sijpelde toen de nieuw gebouwde tunnels op de Leien dicht waren, een grote slagboom versperde mij de weg. Zelfs Waze was in de war, en probeerde me via de kleine weggetjes naar het Radisson te loodsen. Na meer als een half uur vast te staan kwam er eindelijk actie en kon ik afstevenen op de parking onder het Astrid plein. We waren er.

Vlug de oortjes in, zodat we zo min mogelijk van de wedstrijd missen terwijl ik mijn tocht verder zet naar de Starbucks. Hipster gewijs waggelde ik binnen en ontmoette ik daar mijn gezel voor de komende uren Syroop. Afspraken werden gemaakt over wat de bedoeling was van de nieuwe Red Bull Cheatcode video. Terwijl ik geïntroduceerd word als CS enthousiasteling in de vlog gaat mijn hart aan 200 km per uur, want ik zie een klein bannertje hangen op het Radisson hotel. “PGL Major Antwerpen”. Dit is waarvoor we hier zijn.

Binnen worden we direct door een security guard tegen gehouden terwijl we knullig vertellen dat we hier op invitatie zijn door Steven Leunens, de held die ik in blog 1 van dit CS verhaal al aanhaalde. Terwijl we aan het wachten waren om opgehaald te worden in de lobby keek ik zachtjes rond om bekende gezichten te spotten. Uiteraard werd ik niet teleurgesteld en kon ik hier en daar al wat coaches & managers spotten die me direct opvielen. Als een klein kind fluisterde ik constant naar Syroop “dat is X van partij Y”. Een vrolijk kind weliswaar.

Toen we werden opgehaald door Steven bleek al snel dat PGL niet veel zin heeft in pottenkijkers, de guest passes in het Radisson worden als extreem zeldzame Charizard Pokemon kaarten uitgedeeld & herverdeeld. De vorige 2 guests waaronder mijn good old friend William Boeva moesten hun passes doorgeven zodat we een rondleiding konden krijgen.

We werden direct in een lift geduwd richting het verdiep waar de wedstrijden momenteel gespeeld werden. Hier vinden we 8 identieke booths voor de spelers. Waarom 8? Nu, er zijn 2 streams die altijd tegelijk aan het draaien zijn op Twitch, met elk 2 teams die het tegen elkaar opnemen, dus er zijn 4 teams live aan het spelen. Maar de volgende wedstrijden worden al voorbereid, dus de teams hebben al tijd/plaats om te gaan opwarmen. Dus zijn er in totaal 8 booths met spelers achter zwarte gordijnen. Ik kon het niet laten om hier en daar vlug wat foto’s te nemen, die kan je vooral vinden op mijn Discord. Zo stoten we ook tegen team Complexity, waar analyst Anton ons verwelkomde, alles in fluisterende toon, want hier worden live streams gedraaid voor miljoenen mensen. Je wilt dus niet die eikel zijn die iets verpest en buiten wordt gezet. We mochten de booth van Complexity even betreden om shots te draaien voor Red Bull, waar we Anton vlug wat vraagjes konden stellen en ik enthousiast Syroop kon uitleggen hoe alles nu eigenlijk in zijn werk ging.

Na nog wat sneaky foto’s hier en daar werden we snel doorgeleid naar andere ruimtes, snel viel op hoe absurd veel logistieke challenges er zijn voor zoiets te organiseren. Dat de productie ruimte er extremer uitzag dan de laatste lancering van de SpaceX raket blew my mind. Een halve bouwwerf door de gangen met kabelgoten en letterlijke kilometers bekabeling. Ik probeer zoveel mogelijk te absorberen als menselijk mogelijk, want once in a lifetime chance. Voor ons loopt Devilwalk richting “the green room”. Ik was het zeker niet die Syroop aanporde en misschien iets te luid fluisterde “Dat is Devilwalk! De eerste CSGO major winnaar ooit in 2013”! Op de gangen komen we tientallen gezichten tegen die ik enkel op het grote scherm heb gezien, uit respect zou ik nooit zo iemand aanklampen, dus verder als een knikje geraakt de (soms) timide jNoxx niet.

We worden langs green rooms, makeup, productie, lunch area’s, casting rooms & analyst desk begeleid. Alles in een mach 3 snelheid terwijl ik voor Syroops video probeer heel snel & stil dingen probeer toe te fluisteren. Als een wervelwind zijn we overal doorgevlogen, en voor je het weet sta je terug in de lobby. De pokemonkaart-guestpass mocht weer doorgegeven worden aan de volgende. De tour zat er jammer genoeg op. Maar wat nu te doen? We konden in de lobby blijven hangen waar grote TV’s hangen met beide streams. Ik praat nog even bij met William en Syroop, praten over wat we net hebben gezien, nemen nog wat shots op voor de Cheatcode video. Kort erna neem ik afscheid van Syroop omdat hij nog ander “echt” werk te doen heeft. Wat als een realiteits slap komt voor mij, omdat CS de komende weken nog even alles is voor mij. Ook al verdien ik er geen cent mee. William en ik, vreetzakken als we zijn, twijfelen dan maar om misschien een hapje te gaan eten in de buurt om verder over CS te praten.

Tot in de lobby komt gelopen, Devilwalk, die ik eerder aanhaalde. Hij knikt en plant zich naast ons neer om de wedstrijden te kijken. knijpt in eigen wang “Is dit aan het gebeuren?”” vroeg ik mezelf af. Terwijl hij af en toe een sneer geeft naar de tv knik ik alvast braaf mee. Niet veel erna komt ook ex-pro speler Maniac aangewandeld, die al paar jaar als Analyst de productie vervoegt op het grote scherm. Hij stelt zichzelf netjes voor. “Nice to meet you, Mathieu”. Terwijl ik mompel “You don’t need to introduce yourself, I know who you are” besef ik dat dat misschien creepy overkomt, maar ik veronderstel dat ik niet de eerste ben die zo’n stoten uithaal in zo’n situatie.

Ook hij ploft zich neer in de zetel naast mij om mee de wedstrijden te komen kijken aangezien hun werkdag er op zat. Al wat olijker begin ik mee te praten over de games, tot ook ons eigen Vlaamse Sjokz ten tonele komt. Met een hele cameraploeg achter zich. Daar zitten we allemaal naast elkaar in de zetel (Foto volgt op Twitter als ik deze blog tweet), te praten over CS, terwijl ze aan het voorbereiden zijn voor hun volgende werkdag. Want het wordt wel allemaal zeer serieus genomen. Terwijl er een gigantische camera van Canvas elke beweging van Sjokz aan het volgen is, probeer ik beetje subtiel allemaal vragen te stellen aan Devilwalk over de current scene van CS. Bepaalde spelers die we al even niet gezien hebben, praten over moeilijke situaties door de oorlog en dergelijke. Eindelijk mensen gevonden die echt in het midden van de scene zitten van CS en dus ook al mijn vragen kunnen/durven beantwoorden.

Wat volgt zijn paar van de leukste uren uit mijn leven. Uren lullen met experienced people over CS, gesprekken voeren over welke maps aangepakt moeten worden, wat er veranderd moet worden aan bepaalde meta’s. Welke maps er terug zouden moeten komen. Af en toe kwam er dan ook “talent” even langs om dag te zeggen tegen elkaar, bekende gezichten zoals Frankie, Banks, SpunJ & Machine passeerden de revenu. Ondertussen komen er hier en daar pro spelers voorbij die wat willen hangen/relaxen in de lobby. Elk team heeft een eigen hotelkamer die volgestampt staat met computers waar ze ook kunnen oefenen in afwachting van andere stukken van het tornooi. Dat ik een ping pong balletje toe gooide naar Zywoo, de nummer 1 speler 2 jaar op rij in ‘19 en ‘20, een koffie stond te bestellen naast m0nesy, het grootste jong talent dit tornooi. Of de deur open hield voor Niko, een van de beste spelers aller tijden. Zijn stuk voor stuk herinneringen die ik enorm ga koesteren als CS fan.

Jammer genoeg kwam er ook een einde aan al die uren praten over CS, en nam ik afscheid van Sjokz, Maniac & Devilwalk.
Heb nog mijn excuses aangeboden aan Sjokz dat ik ze had proberen mentaal chanteren met het feit dat we honden/katten hadden toen ik ze vorige week vroeg om eens te gast te zijn bij Gamekast. Mijn uiterste dankbaarheid getoond bij Devilwalk & Maniac, om mij te woord te staan, ook al snapten ze waarschijnlijk totaal niet wat ik zat te doen in die lobby of überhaupt wie de hell ik was. Daarom apprecieer ik het alleen des te meer dat ze zichzelf vriendelijk voorstelden en meededen in de gesprekken.

Vrolijke, voldane jNoxx kon zijn weg vervoegen naar huis, maar er zijn blijkbaar ook nog wedstrijden gespeeld?

Dag 3 wedstrijden

Astralis moest een BO3 spelen tegen Team Spirit om door te mogen stoten naar de Legends stage. Astralis pakte vlot de voorsprong tot 10:5 op Overpass. Maar jammer genoeg lukt het Astralis maar niet om een decent T side neer te poten en verliezen ze bijna elke kans die ze aangeboden krijgen en mogen ze 12-16 op het scoreboard neerpennen. 2e kans op Ancient voorspelde ook nog niet super veel goeds, maar toch een volle 5 ronden op de T side kunnen pakken. De Russen sloegen alleen dubbel zo hard terug, die pakten de pistol round en de eerste rifle ronde waardoor Astralis geen poot meer had om op te staan. Een zielig rondje is nog gelukt op de CT side, maar erna was het snel gedaan. 16-6 voor de Russen, en dus 2-0 voor Team Spirit, die gaan naar de Legends stage terwijl Astralis nog 1 kansje krijgt.

Imperial mocht tegen het opnemen tegen het Mongools team IHC, loser goes home. Toen IHC de eerste map Mirage binnen haalde begonnen de major winnaars van Imperial toch te panikeren. Na een relatief makkelijke win op Overpass met 16-10 was de druk al iets meer weg. 1 beslissende map, wie mag er de dag erop uren op het vliegtuig gaan zitten? Na een best goede eerste helft, waar het 10-5 was voor de Brazilianen, moesten ze het gaan afwerken op de T side op Inferno. Een van de meest moeilijke helften in CS. Na een kleine comeback van IHC beslisten de Brazilianen er dan maar korte metten mee te maken en de win binnen te rijven. 16-12 waardoor ze de 2 maps binnenhaalden die nodig waren voor de win. Imperial heeft ook nog 1 kans om de Legends stage te halen.

Outsiders tegen Forze, dat het een spannende wedstrijd ging worden was wel voorspeld, ik ben het vergeten uittypen gister door mijn haast om te vertrekken. Maar dat het een knaller ging worden wisten we wel. De opener Dust2, beide een van hun favoriete mappen, beloofde vuurwerk. Maar het werd bijna zielig. Forze stond voor ze het wisten al 11-1 voor. Dat Outsiders aan het panikeren was konden we nergens aan zien. Het team (dat verwacht wordt om uit elkaar te gaan na dit tornooi) liet zich niet doen en kon de laatste 2 rondjes nog oppikken. De CT side liet zien dat Outsiders weinig fucks gaven dat ze zoveel rondes waren verloren op de T side. 8 rondjes pakten ze vlot na elkaar op de CT side, met elke keer weer iemand die kon clutchen. Alleen Buster van Outsiders kon maar geen kills bij elkaar krijgen, zelf op het einde van de map haalde hij er maar 5 in totaal. Forze had er echter genoeg van en haalde bijna 4 rondes na elkaar om het af te werken. 16-12 voor Forze op Dust. Outsiders echter, lieten zien dat zo’n map loss hun niet deert. Vlot pakken ze de komende 2 maps Mirage & Inferno voor hun rekening met 16-10 & 16-11 en stoten ook zij door naar de Legends stage die start komende zaterdag.

Ik durf bijna niet beginnen over de match van Complexity vs Liquid. Dat Complexity duidelijk geen zin meer heeft om met elkaar te spelen werd snel duidelijk. Zelden zo’n onsamenhangend partijtje CSGO gezien. En dat ook Junior weer bijna geen enkel shot kon raken hielp het team niet echt. De Franse speler Shox van Liquid had duidelijk zin in nog een kans, en hielp zijn team stevig door te fraggen & te brullen voor zijn team op te hypen. Met goed getimede flanks werden de mannen van Complexity keer op keer verrast. Floppy van CoL liet zien dat hij wel alles wou doen om toch te proberen winnen. Maar als enigste speler met positieve KD over de 2 matchen laat zien dat hij het hele team niet op zijn rug kan dragen, wat sowieso nooit de bedoeling mag zijn. 2e map Vertigo was dan ook bijzonder pijnlijk staaltje CS van Complexity, met maar 3 rondjes op de T side dacht iedereen dat het instant klaar zou zijn. We zagen een opflakkering, en een glimmer of hope dat ze terug zouden komen met een paar zieke clutches van de Col squad. Maar Liquid zette zijn voet neer en trok de overwinning over de streep. 2-0 voor Liquid. Complexity mag naar huis.

Ence vs bNE kon wel wat fijne CS voorleggen. Wetende dat Ence een van de favorieten is voor deze titel, en bNE als enige team zonder organisatie waarbij ze alles zelf betalen, zou dit eigenlijk moeten betekenen dat het easy zou moeten zijn voor Ence. Niets was minder waar, Ence startte belachelijk hard met een 12-3 lead, maar bNE liet zien dat ze hier niet waren om te verliezen, ze haalden alles boven dat ze hadden. De comeback was real, en wij geloofden er in, dat bNE zelf de leiding nam na de full comeback is zeker benoemenswaardig. Maar Ence had genoeg van het spelen met zijn prooi en werkte het af met 16-13. Het moraal moet stevig gevallen zijn, en Nuke was dan ook geen lachertje. 16-6 voor Ence waarmee ze de Legends spot binnen haalden.

Jammer genoeg heb ik MIBR vs Eternal Fire maar in stukjes kunnen kijken. Maar Eternal Fire, als relatief nieuw team kwam serieus uit de hoek, op Vertigo konden ze ook bijna de comeback waarmaken. Want we zien enorm eenzijdige helften in de challenger stage van veel teams. Maar ze moesten het onderspit delven met 16-13 tegen MIBR. Ook Nuke kon MIBR binnenhalen met 16-11. Waarna het dus exit Eternal Fire was. De Turken kunnen met een opgeheven hoofd naar huis gaan, want hebben enorm mooie Counter Strike laten zien, en ik zie veel potentieel in wat ze nog gaan kunnen betekenen het komende jaar.

Dag 4

Vandaag worden de laatste 3 BO3’s gespeeld voor de laatste 3 spots in de Legends stage. 6 teams, 3 spots. Het worden spannende wedstrijden dus.

Op Twitter had ik mijn predictions al gepost. Bij deze:

🇩🇰 Astralis > Liquid 🇺🇸 🇽🇰 BNE > MIBR🇧🇷 🇷🇺 forZe > Imperial🇧🇷

En daarmee is alles gezegd, geniet gewoon van de Counter Strike die je vandaag te zien gaat krijgen.

Veel kijk plezier en tot op Twitter! https://www.twitter.com/jnoxxx

jNoxx.